(Door: Udo Ulfkotte – Vertaling: E.J. Bron)
Veel van de in hun Afrikaanse thuislanden zogenaamd zo bedreigde “vluchtelingen” komen uit landen zoals Somalië of Eritrea. Hebt u wel eens een bezoek gebracht aan een vluchtelingenkamp in de Hoorn van Afrika? Nee? Dan is het beter dat u er nu even bij gaat zitten.
Bron: EJ Bron
In korte tijd van meest geliefde land op aarde tot de boeman van Europa. Berlijn maakt zich zorgen.
Het valt niet meer te ontkennen, ook niet in Berlijn: de gemene Duitser is terug. Het beeld is al zo’n honderd jaar oud: de Duitsers als een gemeen, lelijk en heerszuchtig volk. In de Eerste Wereldoorlog kwam het clichébeeld op, de Tweede Wereldoorlog heeft het nog versterkt. En ook al heeft de Bondsrepubliek zich sindsdien enorme inspanningen getroost om te laten zien hoe het land is veranderd – het werd een voorbeeldige democratie, een rechtsstaat en samen met erfvijand Frankrijk de spil van een vreedzaam en verenigd Europa – helemaal verdwenen is het beeld van der hässliche Deutsche nooit.
Zolang het bleef bij spotprenten in Griekse kranten, waarop Duitse politici werden afgebeeld in naziuniform of de Hitlergroet brachten, was het voor Duitsers vooral ergerlijk. Men zag het en probeerde het te negeren. Vervelender werd het al toen ook Griekse politici historische parallellen gingen trekken tussen het Duitse beleid in de eurocrisis en Hitler-Duitsland, dat in Griekenland gruwelijk heeft huisgehouden. Maar ook dat was nog weg te wimpelen als onzinnige overdrijving.
Dat het probleem veel groter is, begint pas tot Duitsland door te dringen sinds de laatste top van de leiders van de eurozone, nu bijna twee weken geleden. De Duitsers dreigen met hun harde opstelling hun goede imago te verspelen – en niet alleen in Griekenland, en ook niet alleen in het zuiden van Europa.
Donald Tusk, president van de Europese Raad, zei vorige week in een interview met een aantal Europese kranten hoe geschokt hij was over het enthousiaste onthaal dat anti-Duitse opmerkingen van de Griekse premier Tsipras kregen in het Europees Parlement. „Het leek wel een anti-Duitse demonstratie, van links en radicaal-rechts. Het was voor het eerst dat ik zulke emoties zag in een anti-Duitse context. Van bijna het halve Europees Parlement.”
Uiterst pijnlijk voor Duitsland was bijvoorbeeld dat de voorzitter van de regerende Parti Socialiste, Jean-Christophe Cambadélis, vorige week een ‘open brief aan een Duitse vriend’ schreef, waarin ook hij de Duitsers hun geschiedenis nog eens inpeperde. „Europa begrijpt de koppigheid van je grote land niet, beste vriend. Zou jouw land de solidariteit zijn vergeten die Frankrijk heeft getoond meteen na de gruwelijke misdaden die uit naam van Duitsland zijn begaan? Als Duitsland de solidariteit op het continent de rug toekeert, stelt het Europa in feite voor een rampzalig alternatief: een verschrikkelijk referendum – voor of tegen Duitsland.”
Bron: Burgercomité EU
Wat is er toch mis in ons land met de politie?
Hoe kan ik nog respect hebben voor agenten die zich tijdens het uitoefenen van hun beroep zich uit laten maken voor kankerjoden?
Het was te zien en te horen op een filmpje gemaakt tijdens een woninginval waarbij men op zoek was naar de ontsnapte crimineel Ali Benhadi. Nadat men onverrichter zake weer weg gaat laat men zich uitjouwen en zoals gebruikelijk gaat het weer niet om Jan-Jaap en Roderick of om Piet en Klaas.
Het AD durft zelfs te schrijven dat Ali zeer geliefd was in de buurt, ja natuurlijk de man had een ellenlang strafblad voor geweldsmisdrijven en drugsgerelateerde misdrijven dus de buurt is A. bang van hem en B. kijkt tegen hem op omdat hij over aardig wat zwart geld beschikt
Hoe kun je nog respect hebben voor dienders die zich bij een nachtelijk opstootje laten beledigen en hinderen tijdens het de-escaleren van de situatie door min of meer toevallige omstanders.
Hoe kan het dat hulpverleners vandaag de dag politieondersteuning nodig hebben als ze hulp willen verlenen?
Hoe kan het dat buschauffeurs, trambestuurders en controleurs dagelijks moeten meemaken dat ze bespuugd worden of erger?
Natuurlijk, het heeft voor een deel te maken met opvoeding maar mijns inziens nog meer met het feit dat er niet tegen opgetreden wordt.
Tuurlijk, het is al lang en breed bekend dat allochtonen thuis met name door moeder worden behandeld als jonge prinsjes, maar ook onze eigen jeugd misdraagt zich met enige regelmaat, en zijn verwend en verziekt tot op het bot.
Respect is iets dat ze alleen kennen omdat ze het opeisen niet omdat ze het hebben voor mensen die door hun functie of de omgeving (tijdelijk) boven hen staan.
Bron: De Vrije Chroniqueurs
Lees en huiver over de manier waarop de Nederlandse rechtsstaat demonstranten intimideert, onderdrukt en van hen terroristen maakt, anno 2015 volgens een artikelenreeks uit de Observant 66. Dit alles onder de verantwoordelijkheid van de voormannen van de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie en de Partij van de Arbeid.
Door media en NCTV worden protestacties radicaal, extreem of als terreur bestempeld, waardoor de deelnemers aan deze protesten automatisch terroristen en extremisten zijn geworden. Burgers worden geïntimideerd en angst aangejaagd door hen de Extremisten-ster op te plakken! Subtiel en in NL heel effectief.
Op deze manier werden boze Groningers die in opstand komen tegen de risicovolle gaswinning vorig jaar beschreven in een Dreigingsbeeld Terrorisme Nederland (DTN) van de Nationaal Coördinator Terrorisme en Veiligheid (NCTV)(artikel Buro Jansen) en daarmee heel intimiderend als terroristen weggezet!
In toenemende mate verzamelt de politie informatie over
– actiegroepen op het gebied van milieu, antimilitarisme en andere maatschappelijke thema’s,
– personen met betrekking tot hun politieke voorkeur, nationaliteit, etniciteit (artikel Buro Jansen)
Onder het mom van ‘veiligheid van de staat’ roept de politie, naar Amerikaans voorbeeld, steeds meer databanken in het leven. Gegevens over personen die politiek activisme bedrijven komen er eveneens in voor. (artikel Buro Jansen)
Een analyse van tien jaar Dreigingsbeeld Terrorisme Nederland (DTN), levert op dat deze verslagen als voornaamste doel hebben de angst voor terrorismedreiging in stand te houden. (artikel Buro Jansen)
Protestgeluiden werden door extreme beperkingen bij voorbaat het zwijgen opgelegd. Het is een ontwikkeling die al langer gaande is, maar werd door de grootschalige beveiligingsoperatie rondom de Nuclear Security Summit (NSS) op 24 en 25 maart 2014 in Den Haag onderstreept. (artikel Buro Jansen)
Er zijn geen wetten nodig om een volk te onderdrukken. Met angst en intimidatie kom je een heel eind. Het enige wat je daarvoor nodig hebt is een politiestaat, maar je blijft het wel gewoon democratie noemen.
De grote vraag blijft waarom een burger kiest voor een overheid die hem onderdrukt. Is de burger dan zo ver ‘heen’ dat hij denkt niet meer buiten een overheid te kunnen en dan maar onderdrukking op de koop toeneemt?
Rob Vellekoop, 23 juli 2015
Bron: De Lange Mars
Volgens experts van de Britse geheime dienst MI5 experimenteert ISIS met het gebruik van speelgoedhelikopters als drones.
ISIS zou aanslagen kunnen plegen door bommen op speelgoedhelikopters te plakken. Zo’n helikopter kost slechts rond de honderd euro, en met een explosief als C4 zou het mogelijk zijn om mensen te doden door dichtbij hen te vliegen en de bom dan te detoneren. Het gebruik van deze geïmproviseerde ‘drones’ zou de terreurgroep een stuk gevaarlijker maken.
Op die manier zou ISIS niet alleen hun terreurstrijd in Syrië en Irak kunnen opvoeren, door bijvoorbeeld Koerdische commandanten aan te vallen met de drones. Maar ook zou de terreurgroep de speelgoedhelikopters kunnen gebruiken voor aanslagen in Europa.
Volgens de Britse politie overweegt ISIS om een aanslag te plegen waarbij meerdere drones tegelijkertijd worden ingezet. Op die manier zou een hele menigte, in bijvoorbeeld een voetbalstadion, in één keer kunnen worden aangevallen.
Drones worden elk jaar beter en worden de laatste jaren toegankelijk voor een breed publiek. Zo kun je bijvoorbeeld een drone kopen waarmee je vanuit de lucht dingen kunt filmen. Helaas betekent de technische ontwikkeling ook dat drones voor ISIS steeds makkelijker te krijgen zijn, en dat de kleine vliegtuigjes steeds zwaardere explosieven kunnen vervoeren.
Bron: De Dagelijkse Standaard
Nederland verdient een open debat over de voor- en nadelen van een federaal Europa. Als het aan Brussel ligt, komt dat er nu snel. Maar niet zonder volksstemming, vindt Peter van Ham.
De EU heeft vorige week weer een grote stap gezet richting een Verenigde Staten van Europa. Het Griekse eurodrama maakt duidelijk dat een monetaire unie zonder politieke unie gewoonweg niet werkt. De eurogroep probeert het fiscale en economische beleid van de eurozone te coördineren, maar dat blijft behelpen. Sinds het uitbreken van de eurocrisis in 2008 heeft de EU verreikende maatregelen genomen om de eurozone bijeen te houden. Deze initiatieven kregen obscure en nietszeggende namen zoals het ‘Europese semester’ of het ‘Europees Stabiliteitsmechanisme’ (ESM). Maar af en toe wordt er ook in Brussel duidelijke taal gesproken. Vorige maand presenteerde Jean-Claude Juncker, voorzitter van de Europese Commissie, een rapport getiteld ‘De Voltooiing van Europa’s Economische en Monetaire Unie’. Dit zogeheten ‘Vijf Presidenten Rapport’ is een blauwdruk van een toekomstig federaal Europa, met alles erop en eraan: een sterke EU-regering en een volledige economische, financiële, fiscale en politieke unie. Wat ontbreekt is een oproep tot een gezamenlijk Europees leger, maar dit idee had Juncker immers al afgelopen maart geopperd.
Het meest revolutionaire idee in het Vijf Presidenten Rapport is de stap richting een Europese begrotingsunie. Een zogenoemde Europese budgettaire raad moet in de toekomst de nationale begrotingen coördineren, hetgeen uiteindelijk een bindend karakter zal krijgen middels EU-wetgeving. In het voorjaar van 2017 komt de EU met voorstellen om deze begrotingsunie definitief vorm te geven. Dit rapport wordt natuurlijk in het Nederlandse parlement uitvoerig behandeld, na het zomerreces. De vraag is echter of Nederland nog wel echt iets te zeggen heeft over de toekomst van de EU. Het Griekse drama heeft immers het publieke geheim ontboezemd dat de belangrijke beslissingen door Duitsland en Frankrijk worden genomen, en dat andere landen zich daarbij hebben neer te leggen. Landen die niet tot de eurozone behoren – zoals Groot-Brittannië – vallen helemaal buiten de boot. Nederland denkt door voorzitter Jeroen Dijsselbloem binnen de eurogroep wat extra invloed te kunnen uitoefenen, maar dat is niet meer dan een zoethoudertje gebleken.
Bron: Burgercomité EU
nl4nl.wordpress.com 