In korte tijd van meest geliefde land op aarde tot de boeman van Europa. Berlijn maakt zich zorgen.
Het valt niet meer te ontkennen, ook niet in Berlijn: de gemene Duitser is terug. Het beeld is al zo’n honderd jaar oud: de Duitsers als een gemeen, lelijk en heerszuchtig volk. In de Eerste Wereldoorlog kwam het clichébeeld op, de Tweede Wereldoorlog heeft het nog versterkt. En ook al heeft de Bondsrepubliek zich sindsdien enorme inspanningen getroost om te laten zien hoe het land is veranderd – het werd een voorbeeldige democratie, een rechtsstaat en samen met erfvijand Frankrijk de spil van een vreedzaam en verenigd Europa – helemaal verdwenen is het beeld van der hässliche Deutsche nooit.
Zolang het bleef bij spotprenten in Griekse kranten, waarop Duitse politici werden afgebeeld in naziuniform of de Hitlergroet brachten, was het voor Duitsers vooral ergerlijk. Men zag het en probeerde het te negeren. Vervelender werd het al toen ook Griekse politici historische parallellen gingen trekken tussen het Duitse beleid in de eurocrisis en Hitler-Duitsland, dat in Griekenland gruwelijk heeft huisgehouden. Maar ook dat was nog weg te wimpelen als onzinnige overdrijving.
Dat het probleem veel groter is, begint pas tot Duitsland door te dringen sinds de laatste top van de leiders van de eurozone, nu bijna twee weken geleden. De Duitsers dreigen met hun harde opstelling hun goede imago te verspelen – en niet alleen in Griekenland, en ook niet alleen in het zuiden van Europa.
Donald Tusk, president van de Europese Raad, zei vorige week in een interview met een aantal Europese kranten hoe geschokt hij was over het enthousiaste onthaal dat anti-Duitse opmerkingen van de Griekse premier Tsipras kregen in het Europees Parlement. „Het leek wel een anti-Duitse demonstratie, van links en radicaal-rechts. Het was voor het eerst dat ik zulke emoties zag in een anti-Duitse context. Van bijna het halve Europees Parlement.”
Uiterst pijnlijk voor Duitsland was bijvoorbeeld dat de voorzitter van de regerende Parti Socialiste, Jean-Christophe Cambadélis, vorige week een ‘open brief aan een Duitse vriend’ schreef, waarin ook hij de Duitsers hun geschiedenis nog eens inpeperde. „Europa begrijpt de koppigheid van je grote land niet, beste vriend. Zou jouw land de solidariteit zijn vergeten die Frankrijk heeft getoond meteen na de gruwelijke misdaden die uit naam van Duitsland zijn begaan? Als Duitsland de solidariteit op het continent de rug toekeert, stelt het Europa in feite voor een rampzalig alternatief: een verschrikkelijk referendum – voor of tegen Duitsland.”
Bron: Burgercomité EU
nl4nl.wordpress.com 