
Waarom komen de Nederlanders niet in opstand? Waarom zijn er geen of nauwelijks protesten? In zijn artikel in de Telegraaf van 3 mei maakt Alex Sassen van Elsloo zich boos. Hij schrijft dat de ontwikkelingen in Europa een enorme negatieve impact hebben op al onze levens en die van toekomstige generaties. Toch houden mensen zich liever bezig met zo iets als een stompzinnig Koningslied en zien ze blijkbaar niet in dat de EU en haar Trojaanse paard, de euro, de boel om zeep gaan helpen.
Wat doen en wat niet?
Wie werk heeft wordt aangeraden om vooral te blijven zitten waar hij zit. Qua koopwoning gebeurt eigenlijk het zelfde. Niet kopen want huren blijkt op termijn goedkoper en meer flexibel te zijn. Ook niet verhuizen, zeker niet als je hypotheek onder water staat. Wat de gewone dagelijkse benodigdheden betreft letten we op de kleintjes. Als we iets voor ons plezier kopen dan natuurlijk wel via een webshop, na op een vergelijkingssite alle aanbiedingen te hebben bekeken. Verder geldt dat je je zelf wel op zijn tijd moet verwennen. Dus lekker even op vakantie met Easyjet of een soortgelijke maatschappij.
Nederland, Europa en de toren van Babel
Economische groei, krimp, voorspellingen en metingen, planningen en verwachtingen, werkgelegenheid, werkloosheid, de zorg, financiële markten, bestuurders landelijk en regionaal, de vakbeweging en de werkgeversorganisaties, de banken, pensioenfondsen, de ECB, het IMF, de regeringsleiders, de belangen van de landen en hun leiders etc. etc. Alles bij elkaar opgeteld is het een onontwarbaar bureaucratisch bouwwerk geworden dat veel weg heeft van de toren van Babel. Ook wij worden zonder dat we het snappen bestraft met de Babylonische spraakverwarring. Het is een kakofonie van geluiden en woordbeelden. Ieder hoort het op zijn of haar manier, herinterpreteert, legt uit en geeft alles opnieuw vorm. Het lawaai is enorm, het resultaat nul.
De vele jaren van toenemende welvaart
Vele tientallen jaren ging het beter en beter. Onze ego’s groeiden even als de privatisering. Samen werd minder- of helemaal niet meer belangrijk. Alles draaide om een maakbare samenleving, zowel privé als qua overheidsbemoeienis. Overal kwamen wetten, regels en beleidsafspraken voor. Miljoenen verkeersborden, drempels, gordels, airbags. De overheid groeide uit tot een kassier van groot formaat, binnenhalen, uitgeven en herverdelen. Afremmen, stimuleren, belonen en bestraffen. De westerse mens verdrong de dood uit zijn bestaan, ging voor het eeuwige leven en ongebreidelde consumptie.
Ongeloof en het niet willen en niet kunnen zien
Door een langdurige periode van “welvaart” met het accent vooral op meer en meer materiële groei en individualisering, zijn we van de natuur en het samenzijn vervreemd. De mens heeft zich zelf bovenaan de piramide gezet zonder dat de normen en waarden over de aarde, de medemens, de natuur, planten en dieren zijn meegegroeid. Nu we in een spiraal naar beneden terecht zijn gekomen is het voor de meesten ondenkbaar dat het echt anders zou kunnen gaan worden, dat de opgaande lijn van voorheen zich in een sneltreinvaart zou kunnen keren in neerwaartse richting. Onze maatschappij is zodanig complex geworden dat de meeste mensen zich er helemaal niet meer mee bezig willen houden. Druk zijn met vasthouden van wat er tot nu toe binnengehaald, opgebouwd en verkregen is.

Bang voor de chaos?
Nee er komt geen opstand. Men wil vooral niets in gang zetten wat het monster los laat uit zijn duistere kooi. Meer dan duidelijk is dat van politici geen redding te verwachten is omdat deze het ook niet weten, hopeloos verdeeld zijn, met standpunten en visies omgaan als grote goochelaars. Wat net nog een bloem was is even later een lege portemonnee of een konijn. Je weet het maar nooit. Links, rechts, sociaal, liberaal, christelijk en wat ook meer. Het blijken labels te zijn die elke dag een andere invulling kunnen krijgen. Als er geen uitweg lijkt dan gedragen de meeste mensen zich gelaten. In Europa, uit Europa, wel of niet een euro, wel of niet opkomen voor zuidelijke landen, gezamenlijk Europabreed garant staan voor spaargelden en pensioenen, het zal gewoon geaccepteerd worden omdat maar weinigen bereid zijn om de grote chaos te riskeren.
Bron: Biflatie