(Door: Jan Gajentaan)
Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn wij in Europa opgevoed – ik zou haast zeggen, gehersenspoeld – met de gedachte dat nationalisme “fout” is en internationalisme ”goed”. Kennelijk was men na WO2 tot de conclusie gekomen dat het nationalisme de oorzaak was van twee wereldoorlogen en dus bestreden moest worden.
Al vanaf 1945 hebben ook de Amerikanen ingezet op een federaal Europa, dat op allerlei manieren gestimuleerd moest worden, ook op illegale wijze. Hoe dat in zijn werk ging kunt u nalezen in dit (lange) artikel van de historicus Richard Aldrich.
De eerste schoorvoetende stappen richting een federaal Europa werden gezet met de EFGKS, later EEG, EG, uiteindelijk EU. Dat er met name vanuit socialistische hoek gestreefd werd naar een federaal Europa bleek al uit de woorden van premier Drees, die in 1953 in het Nederlandse parlement na kritiek van socialistische fractiegenoten opmerkte dat zijn streven was: een Europese federale staat waarin de Nederlandse soevereiniteit opgeofferd zou worden. Dat waren misschien deels loze woorden, want in de praktijk was Drees een pragmaticus die zich juist verzette tegen te veel Europese bemoeienis, bijvoorbeeld met het Nederlandse immigratiebeleid.
Lees verder>>>
(h/t “Wachteres” via “Gielah”)
Bron: EJ Bron
nl4nl.wordpress.com 