De machtselite verspilt nooit een goede crisis, en dit geldt zeker voor het Griekse schuldendrama. Terwijl we vandaag konden vernemen dat de laatste plooien met betrekking tot de Griekse crisis zijn gladgestreken en Griekenland nog deze maand een vloot met vers gedrukte Euro’s van de ECB krijgt, zien de machtshongerige Eurocraten hun kans om hun macht verder te versterken.
Uiteraard en we kunnen dit niet vaak genoeg zeggen, de Eurocraten zijn niet degenen met de werkelijke macht in de EU, de werkelijke macht in de EU (en in de wereld) ligt bij de geldscheppers, de eigenaren van de multinationals en (centrale) banken. Dit selecte groepje mensen bepaald wat er in de EU en in de wereld gebeurd, de Eurocraten zijn de uitvoerders van deze agenda, en net zoals onze eigen politici werken ze NIET voor de burgers maar uitsluitend en alleen voor deze illustere groep die soms wordt aangeduid met de term “Machtselite”.
De trein gaat dus ongestoord verder. Het Europroject is vanaf het begin af aan opgezet met het oogpunt om een steeds verdergaande integratie tussen de lidstaten te creëren. Hiertoe zijn verschillende crises, destabilisaties en problemen gecreëerd die tot doel hadden om deze steeds verdergaande eenwording voor het publiek te rechtvaardigen.
ALS WARE HET EEN NATUURLIJK PROCES WAARBIJ DE UITKOMST: VOLKOMEN INTEGRATIE VAN ALLE LIDSTATEN WAARBIJ ER NA ELKE CRISIS OF PROBLEEM TUSSEN LIDSTATEN MEER MACHT NAAR BRUSSEL GAAT EN DE LANGZAAM MAAR ZEKERE VOLLEDIGE SOUVEREIGNITEITSOVERDRACHT VAN LIDSTATEN NAAR BRUSSEL ONVERMIJDBAAR LIJKT.
Zo is dus de EU gebouwd, en dit is eigenlijk nooit een geheim geweest. Vele EU architecten hebben dit in interviews en memoires open en bloot gezegd. Het einddoel is een EU die de absolute macht over de lidstaten heeft, en waarbij de natie lidstaten zelf niks meer te bepalen hebben maar waarbij Brussel alles bepaald voor de lidstaten. Dit einddoel kan alleen bereikt worden middels een zogeheten Hegeliaans dialectisch proces.
Een Hegeliaans dialectisch proces werkt met kleine stapjes (steeds iets verder naar het uiteindelijke doel). Het publiek zou het nooit accepteren als de EU van de ene op de andere dag alle macht krijgt.
Het doel “een verenigde staten van Europa” waarbij Brussel dus het Europese “Washington” wordt komt nu echter snel dichterbij.
Het EU belastingplan begint uiteraard bescheiden Als een soort opcenten (extra belasting) op bestaande belastingen, en langzaam maar zeker zal het worden uitgebreid totdat er uiteindelijk een volledig EU belastingheffing zal zijn die de nationale belastingheffing grotendeels zal gaan vervangen.
En als het zover is zullen de nationale regeringen kunnen komen te vervallen, want wie de belastingen heft heeft de ECHTE macht, bepaald de wetten en bepaald wat er gebeurt en niet gebeurt.
Alle door belastingheffing opgebouwde vermogen middels pensioenen en verzekeringen (WW AOW enzovoorts) zullen dan uiteraard in Brussel worden gestort en herverdeeld, ook gelden die voor de hegemonie zijn verzameld (voor Nederland betekent dit dus dat de overheidspensioenpotten (AOW maar ook ABP) overgaan naar de EU…….
Bron: GeenNieuws
nl4nl.wordpress.com 