
Door Joost Niemöller
De problemen die veroorzaakt worden door immigrantengolven uit onderontwikkelde landen, op zoek naar een makkelijk leventje met uitkering, worden al tientallen jaren ontkend door links Nederland. Gewoon er niet over praten, of alleen in zieligheidtermen, het bleek week in week uit verrassend effectief.
Nu weet ook links even niet meer hoe de immigratieproblemen uit het nieuws te houden. Het is domweg te veel, te groot, te ziek, te uitzichtloos.
Zelfs de Volkskrant is er structureel aandacht aan gaan besteden. Zelfs in Het Parool vinden we nu elke dag wel een –uiteraard meestal inlevend- verhaal over de gelukszoekers die dan steevast ‘vluchtelingen’ worden genoemd, waarvan er, zo lezen we bij de NOS, elke dag duizend worden ‘gered.’
Hoe nu die plotselinge media aandacht te duiden? Links is in verwarring. Ze hebben er ook nooit over nagedacht. Dat valt allemaal niet mee. De dommigheid van die kant vond in Vrij Nederland vandaag zijn hoogtepunt in een column-achtig stukkie van adjunct hoofdredacteur Robert van der Griend (hij schrijft zoiets daar elke week) die de vluchteling uitroept tot het ‘komkommerdier’ van deze zomer.
Wat zou het komkommerdier van 2015 worden? Even leek de kamspin uit Rijnsburg een goede kanshebber. Maar inmiddels kan veilig worden gesteld dat de kranten zich deze nieuwsluwe zomermaanden het gretigst hebben gestort op een andere exotische soort, die ons vanuit alle hoeken en gaten tegemoet komt: de refugus maritimus. Ook wel: de bootvluchteling.
Want ja, weet Robert van der Griend, er is natuurlijk in werkelijkheid helemaal niets aan de hand:
In sommige opzichten is het vluchtelingenprobleem zelfs veel minder ernstig dan het niet eens zo lang geleden was: telden onze asielzoekerscentra in 2001 (na de Joegoslavische oorlogen) nog 84.000 asielzoekers, vandaag de dag zijn het er 28.000.
Van der Griend liegt hier over de echte statistieken:
Hij zwijgt er ook maar even over dat er nogal een verschil is tussen ook weer niet zo heel erg van het Noord Westen verschillende Joegoslavische vluchtelingen in een oorlog, en Afrikaanse jonge mannen die, met veel geld, als nieuwe voorlopers van de nog komende ‘gezinnen’, vooruit worden gestuurd om hier te komen profiteren, en dat er dus van enige ‘asielsituatie’ in werkelijkheid totaal geen sprake meer is, wil niet tot hem door te dringen. Nee, het is alles slechts komkommernieuws.
Er is helemaal niets nieuws aan de hand, herhaalt Van der Griend, en zet zijn gemakzuchtige linkse propagandamotortje nog maar eens aan:
Verhalen over traumatiserende burgeroorlogen, gewetenloze mensensmokkelaars, levensgevaarlijke overtochten en kafkaëske asielprocedures: we hebben ze, hoe schrijnend ook, al duizend keer in uiteenlopende varianten kunnen lezen.
Tja. Dat hebben we inderdaad al veel te vaak kunnen lezen. Het zijn namelijk allemaal leugens.
De werkelijkheid achter de motieven van deze gelukszoekers, die moet verteld worden. Maar dat gaat dus niet gebeuren door gemakzuchtige, zelfingenomen ‘journalisten’ als Van der Griend. Nooit. Wat ze nu wel moeten schrijven, weten ze kennelijk eventjes niet, maar dat komt allemaal wel weer goed.
De nieuwe Realist ‘Joost Niemöller‘
Bron: IndentitairVerzet Oostelijk Zuid Limburg