Door Guillaume Faye
De golf van ‘vluchtelingen’, die al tientallen jaren aanrolt, wordt alsmaar groter. Een vloedgolf, vlak voor de overstroming.
In Frankrijk en ook elders in Europa dwingen zowel linkse als rechtse partijen hun bevolking op dictatoriale wijze om honderdduizenden nieuwe immigranten op te vangen. Hierin worden ze bijgestaan door het merendeel van de media instituten en de religieuze organisaties. Ook de Europese Commissie, die niet verkozen is en gewend is geraakt aan zijn permanente macht, draagt hieraan bij. Toch is het merendeel der Europese autochtone bevolkingen hier fel op tegen. Er is geen sprake van enig referendum. Dit alles in naam van een morele plicht die zowel zelfmoord betekent als pervertering van de moraal.
Het is de opmaat voor een burgeroorlog.
Het ondoorzichtige spel van het zielige Duitsland
Duitsland speelt een schadelijk, dwaas, spel. De eerste ‘vluchtelingen’ van de nieuwe invasiegolf (13.000) arriveerden op 6 september 2015 in Duitsland. Ze werden verwelkomd door spandoeken met de tekst welcome in Germany en door duizenden applaudisserende burgers. Tienduizenden worden nog verwacht in september. 150.000 urgente opvangplekken zijn in gereedheid gebracht. Tenenkrommende scènes van naïeve medemenselijkheid zijn te zien. Een deel van het volk verheugt zich over de invasie, de verdwijning en op termijn de zelfvernietiging door deze massale vloed aan migranten. Dit soort beelden, gebracht als een Hollywoodfilm, zijn een krachtige aanmoediging voor weer nieuwe golven van ‘vluchtelingen’. Het is goed mogelijk dat Duitsland een bevolkingsvervanging gaat meemaken, die maakt dat het land aan het einde van deze eeuw een meerderheid aan moslims bevat. Moslims, die geen Duits meer zullen spreken.
Dit ‘nieuwe land’, dat dan oriëntaals geworden zal zijn en niet meer Duits, zal geen welvaart of vrede meer kennen, maar op termijn slechts wanorde en verval. Net zoals zijn buurlanden, die zich op zelfvoldane wijze onder de voet laten lopen. Er is sprake van een politiek ondoorgrondelijke verdwazing in Duitsland. Het is een vorm van zelfbedrog.
Om zichzelf te kunnen vergeven en het nazisme te kunnen vergeten, (dat voortdurend de collectieve Duitse psyche obsedeert een schuldgevoel creëert) en om de wereld het beeld te kunnen geven van een voorbeeldig Duitsland, dat voor iedereen klaar staat, wenst het Duitse gezag, dat het land openstaat voor elke vorm van immigratie. Thilo Sarrazin veroorzaakte een schandaal met zijn boek Deutschland schafft sich ab (Duitsland heft zichzelf op). Deze bestseller verscheen in 2010 en hierin uitte hij scherpe kritiek op de immigratie en de islamisering. Veertig procent van de Duitsers is gekant tegen de opvang van nieuwe immigranten. Maar het is een minderheid….
Het lijkt alsof de diepzinnige Duitse psyche, niet in staat tot evenwichtigheid, van het ene naar het andere uiterste zwalkt. Men heeft geen oog meer voor een juiste middenweg (Het mesotes van Aristoteles [v0]). Dit alles wordt ook veroorzaakt door een romantisme dat gespeend is van redelijkheid. Men zwalkt van genadeloos brutaal racisme naar uitgelaten antiracisme.
Het zijn twee parallelle dwaasheden: dit nu is het Duitse extremisme. Dit romantisme was interessant in de kunst, maar het is uitermate onverstandig in de politiek. Duitsland en politiek bedrijven: Het gaat niet met elkaar samen, zoals Nietzsche al gezien had.
Om zich vergeving te schenken voor hun vroegere catastrofale excessen (van 1870 tot 1945), beijveren de Duitse leiders zich, samen met een deel van hun bevolking, om aan Europa de totale openstelling van haar grenzen op te leggen.
Het gevolg is een overstroming door migranten. Dit alles onder het voorwendsel dat het een morele plicht zou zijn.
Pascal Bruckner [een Franse schrijver] gaat in op deze hypocrisie:
We hervinden bij de Duitsers de gebruikelijke argumenten ter verdediging van de immigratie: Een schaapachtige humanitaire toon met daarnaast een economisch berekenende toon, die een stuk minder menselijk is. De Duitse werkgevers zeggen het expliciet: We hebben behoefte aan arbeidskrachten. Voor hen is zulk een instroom een meevaller. Het is een geheime verstandhouding tussen extreemlinks, dat de grenzen wil openstellen en het bolwerk der werkgevers.
Le Figaro, 4 september 2015).
De Duitse elite is egoïstisch op de korte termijn, maar suïcidaal op de lange termijn.
Vragen omtrent de Duitse politiek
Duitsland en de Europese Commissie in Brussel leggen de Europese landen op autoritaire wijze quota’s op hoeveel ‘vluchtelingen’ er moeten worden opgevangen. Dit vindt plaats door bemiddeling van Jean-Claude Junker, een verlengstuk van mevrouw Merkel. Het is alweer een schending van de soevereiniteit, geen rekening houdend met de landen die hiermee te maken krijgen: Hongarije, Polen, Spanje, Groot-Brittannië, Tsjechië, zij allen proberen zich te verzetten – maar voor hoelang ? Het Frankrijk van Francois Hollande is al bezweken.
Sigmar Gabriel, vicekanselier en minister van Economische zaken, blunderde toen hij op 8 september 2015 sprak over de ‘vluchtelingen’:
Wij zijn zeker in staat een aantal vluchtelingen in de orde van een half miljoen op jaarbasis te kunnen hanteren.
Het was een puur economische berekening voor een land dat een zwak werkloosheidspercentage kent, in demografisch verval is en daarom een groeiend tekort aan arbeidskrachten heeft.
De Duitse economie heeft dus behoefte aan goedkoop geïmporteerde arbeidskrachten. Deze alliantie van goedbedoelde christelijke sentimenten en financiële berekening gaat vergezeld van een politiek van vrijwillige assimilatie binnen de Duitse cultuur. Het geheel geeft blijk van een stupide houding, die op de zeer korte termijn wat voordeel brengt, maar die op de lange termijn leidt tot zelfmoord en uiteindelijk ook niet uitvoerbaar is. En wel om 3 redenen :
1) Vanwege de eeuwig voortdurende oorlogschaos in het Midden Oosten en Afrika (allemaal verbonden met de islam) zullen de massa’s immigranten blijven groeien. Hierdoor zullen alle quota’s overschreden worden.
2) De Duitse politiek om groeiende buitenlandse bevolkingsgroepen te assimileren, die voor 80 % moslim zijn en zeer vruchtbaar, gaat onvermijdelijk mislukken en zal uitlopen op het importeren van chaos en de ‘ont-Duitsing’ van het land.
3) Een alternatief zou zijn het geboortecijfer weer omhoog te krijgen (Dit is wat Poetin probeert te bereiken in Rusland). Een ander alternatief is wat Japan probeert vanuit een etnisch en nationaal bewustzijn: Men weigert elke vorm van immigratie en zoekt zijn heil in de robotisering. Duitsland echter, dat aan hallucinaties lijdt, kiest de slechtste van alle oplossingen. Deze zal het land op termijn ruïneren, zijn economische voorspoed vernietigen en etnische chaos creëren.
Een keer te meer sedert het einde van de XIXe eeuw, maar nu om andere redenen, is de Duitse politiek zeer schadelijk voor Europa. Evenzeer als de Amerikaanse politiek, maar nu wellicht nog meer.
En wat doet Frankrijk ?
Frankrijk is naïef en capituleert….
Lees verder>>>
Bron: De Nieuwe Realist
nl4nl.wordpress.com 