De vluchtelingencrisis splijt Duitsland en zijn regering, schrijft Dirk Rochtus. ‘Partijleden vragen de ‘onttroning’ van Angela Merkel en roepen ze dat ze ‘wir schaffen das’ niet meer kunnen horen.’
Angela Merkel na afloop van de EU-top
Hoe honderdduizenden vluchtelingen uit door oorlog en ellende geteisterde gebieden opvangen? Hoe hen leren omgaan met de waarden van een pluralistische en open samenleving? Zo luiden de kernvragen waarmee de vluchtelingencrisis Europa opzadelt.
De eerste vraag is van praktische aard. Hoe slaagt de staat erin zo vele havelozen onderdak en levensmiddelen en eventueel werk te verschaffen?
De tweede vraag raakt aan de ideologische grondslagen van ons samenlevingsmodel.
Hoe slaagt de Europese Unie er als waardegemeenschap in mensen met een andere culturele achtergrond en met een andere levenskijk te integreren in haar lidstaten? Het discours van de politici in België draait vooral om de praktische noden die vervuld moeten worden. In Duitsland, dat sowieso het leeuwendeel van de vluchtelingen opvangt, gaat het daarenboven ook om het toekomstige gezicht van het eigen land.
De ‘Willkommenskultur‘ van bondskanselier Angela Merkel roept de vraag op of en hoe de vluchtelingencrisis Duitsland – en bij uitbreiding Europa – zal veranderen. Het is dus een discussie die ook ons aangaat, maar hier in de openbaarheid van de politieke arena nog niet wordt gevoerd, behalve dan in de krochten van de sociale media.
Aardig land
De controverse zet in Duitsland niet alleen links tegen rechts op, maar snijdt ook doorheen de christendemocratische familie die bestaat uit de CDU van bondskanselier Angela Merkel en haar Beierse zusterpartij CSU van Horst Seehofer.
De deelstaat Beieren kreunt onder de last van de 100.000 vluchtelingen die er alleen al in september aangekomen zijn en elke dag stromen er nog duizenden toe. De massale toestroom wakkert niet alleen de vraag aan over hoe de opvang vorm moet krijgen, maar ook over hoe de omgang van de vluchtelingen en asielzoekers met de waarden van hun nieuwe heimat er zal uitzien.
De Beierse minister-president Seehofer vreest voor een ‘grandioses Scheitern‘ (grandioos falen) van Duitsland en Europa omdat er geen concept schuilgaat achter de aanpak van de vluchtelingencrisis. Bondskanselier Merkel zegt dan weer ‘dann ist das nicht mein Land‘ als ze zich als Duitse zou moeten verontschuldigen omdat ze in noodsituaties ‘een vriendelijk gezicht’ toont.
De Duitsers hebben een traditie in het nadenken over hoe hun land er zou moeten uitzien. Na de val van het Derde Rijk beseften ze dat ze moesten gaan voor ‘een Europees Duitsland in plaats van een Duits Europa.’
De schuldgevoelens omwille van de misdaden van de nationaalsocialisten maakten dat velen in de naoorlogse generaties zich schaamden over de eigen natie. Een weerklank ervan vinden we bijvoorbeeld in de banner ‘links – nicht deutsch‘ van het socialistische dagblad Neues Deutschland. Vandaag de dag is Duitsland het machtigste land in Europa, maar zo wil het niet overkomen. De Duitse elites in politiek, economie en het intellectuele leven zijn als de dood voor het verwijt dat de Bondsrepubliek de Europese Unie (EU) zou domineren. Het deed hen dan ook deugd dat de wereld Duitsland plotseling een aardig land vond omdat Merkel genereus honderdduizenden vluchtelingen welkom heette.
Verdwijning……
Bron: Knack.be
nl4nl.wordpress.com 